Ve oğlumuz dünyaya nasıl gelmeli?
İlk yapılacak şey onu dünyaya getirmek değil miydi ne de olsa?
Eğer bebek ve benim için her şey yolunda ise Normal doğum ile dünyaya getirmekti bizce en güzeli.

 

Doğal doğumdan yana olduğumuzdan dolayı doktorumuzu da bizi destekleyecek ve seçimlerimizde güvenebileceğimiz birini seçmemiz gerekti tabii. Malum doğal doğumu destekleyen kaç doktor vardı şunun şurasında. Doktorumuz Mustafa Sakallı ile  yola devam etme kararı aldık.

Fakat inanılmaz bilinçsiz ve korku doluydum bu (normal doğum) fikre karşı.
O güne kadar gördüğüm ve duyduğum hikayeler bana bu işin çok da kolay olmadığını, hatta "KORKUNÇ" olduğunu gösterip anlatıyordu.

İlk 3 ay sadece kendimi telkin ettim ve keşke "NORMAL DOĞUM" ile ilgili bilinçlenebileceğimiz bir derse katılabilsem diye düşünürken, şans bu ya sosyal medyada rastladım Zehra'nın (do&bem, doğuma ve bebeğe hazırlık merkezi)  derslerine, iletişime geçtim ve hamileliğimin 4. ayında başladım derslere.
Doğum hakkında ders mi olurmuş demeyin!

Doğumdan korkmamak, fizyolojik olarak nasıl gerçekleştiğini bilmek ve psikolojik olarak bebeğine ve kendine güvenmek en büyük ders olur bebeğini bekleyen anneye:)
Hamileliğim süresince her şey yolunda gitti çok şükür. Normal doğumdan vazgeçmek zorunda kalacağımız herhangi bir sorun olmadı, Ne oğlumuzda ne de bende!

Doktorumuzla doğum için düşüncelerimizi ve isteklerimizi yineledik.
Mümkünse epizyotomi olmasın, her şey yolundaysa ve eğer gerekirse epidural ile normal doğuma ilerleyelim, doğum sonrası ten tene temas (TTT) talebi v.b.
Ten Tene Temasın bebekler üzerindeki olumlu etkisi sebebi ile doğuma katılacak olan Çocuk Doktorumuz da bizi desteklemeliydi.

Mehmet Salih Bağzıbağlı bey (Çocuk Doktoru)  de bu konuda bizim isteklerimizi "Mümkün olduğunca" yerine getirmek için yanımızda olacaktı.
 

Doğum için günleri sayarken son bir ay kala haftada 1 kez Zehra ile görüşmeye devam ettim. Hazırlıklar tamam mıydı? Ben hazır mıydım? Korkularım var mıydı? Doğum sırasında nasıl rahat olurdum?
Bunları konuşurken Zehra'nın doğum sırasında da yanımda ve destek olacağını bilmek zaten başlı başına beni rahatlatıyordu.

 

Son hafta yani 39.uncu haftanın içersin de bizim bebe den henüz ses soluk yok iken ve doktor kontrollerim de devam ederken bir akşam evde nişanımın geldiğini fark ettim. Hemen Zehra’yı bilgilendirdim . Nişan geldikten sonra her an doğum başlayabilirdi. Heyecanla çantam hazır beklerken . 39.haftanın 7. Gününde doktor kontrolümüze gittik. Henüz hazır değildi oğlum gelmeye, eve gittim ve dinledim.
Aynı günün akşamı saat 6 da doğum kasılmalar 9-10 dk da bir gelmeye başlamıştı. Zehra ile telefoniyen haberleşerek saat 23.00'e kadar vaktimi doğum kasılmalarının sıklaşmasını bekleyerek evde geçirdim. Saat 23.00 sularında hastaneye gitmeye karar verdik, çünkü doğum dalgalarım sıklaşmıştı.

 

Zehra da gelmişti benle beraber olmak için. Eşimle hamileliğim süresinde aldığımız kararda doğum öncesinde hastane de yalnız olma kararı almıştık.
Eşim, ben, oğlumuz ve bize destek DOULA'mız ZEHRA :)
 

Saat sabah 02.00 sularında doğum kasılmalarının yeterli olduğunu düşünüp ebemizi çağırdılar çatı muayenesi için.
Ebe çatı muayenesinden sonra bana maalesef açılmamın olmadığını ve sadece 1 cm açıklık olduğunu söyledi. 8 saat boyunca gelen dalgalarımla sadece 1 cm açılmıştım ve oracıkta ağlamaya başladım.

​

Aklıma arkadaşlarımın anlattığı kötü tecrübeler geldi.. Ama her doğum hikâyesi farklı, önemli olan bedeninize ve ilerleyişe güvenmekti.  Ebe odadan ayrıldıktan 5 dakika kadar sonra suyum açıldı. Yine endişelenmiştim , su açıldıktan sonra ne kadar süre içerisinde doğum gerçekleşmesi gerekirdi??? 72 saate kadar bekleyebileceğimizi ve 4-6 cm açıklığa ulaştığımda epidural ile beni destekleyeceklerini söylediler.

 

Her anımda destek Zehra benle nefes alıp verdi, elimi o bıraktı, eşim tuttu. Benden çok onlar inandı yapabileceğime ve beni hep motive ettiler. Doğum dalgalarımla uzun saatler geçirdim. Her dalgada Ayşe Öner’inde kitabında dediği gibi bebeğime daha da yaklaşıyordum. Nefesle rahatlıyor ve dalgaları atlatıyordum.

 

Sabah 8 sularında normal doğum hikayemiz devam ederken doğum kasılmalarını hafifletecek epidural iğne enjekte edildi.  Ebemiz Dila Hanım da hep destek oldular. Doğuma yaklaştığımı doğal gelişen ıkınma isteğimle anladım. Zehra’ya ıkınmak istediğimi söylediğimde ebeyi çağırdı ve doğuma az kaldığını fakat biraz daha ıkınmadan beklemem gerektiğini söyledi.
 

Doğal gelişen ıkınma isteği bence doğum hikayemin en özel ve en akılda kalan kısmı oldu benim için. Sık ve kısa nefesler alarak(3 kez) 1 kez de uzun nefesimle ıkınma isteğimi atlatıyordum. Sanıyorum bu şekilde 30 -60 dakika geçirdim. Ikınma isteğim gitgide artıyordu ve heyecanla doğumhaneye gitmek istiyordum. Eşim ve Zehra da benle olacaktı doğumda

 

Saat 12:50 sularına ulaştığımızda doğumhane de bebeğim için ıkınmaya hazırdım... Onu kucağıma almak için sabırsızlanırken doktorumun haydi ıkın komutları beni bu kadar rahatlatamazdı.
Ben diyeyim 3, siz deyin 4 ıkınma sonrasında tentene temas için yavrumuz Alen kucağımdaydı.

Doulam Zehra eşim Gökce ve harika doğum ekimizle ( Dr. Mustafa Sakallı, ebemiz Dila abla, anastezi uzamanı Çağatay bey, çocuk Doktoru Mehmet Salih Bağzıbağlı) coşkulu bir an yaşadık...

Tabi bende gözyaşları sel oldu!

Doğum sonrası yavrumu kucağımda tutarken başardığım için o kadar mutluydum ki. Ayrıca beni en çok etkileyen onlarsız yapamayacağımı düşündüğüm etrafımdaki kıymetli insanlar oldu.

Keşkesiz bir doğum yaşadım!

İyi ki Zehra’yı tanıdım, onun derslerine katıldım ve doğumum sırasında bana destek oldu. Ayrıca doktorum ve ekibi kendimi bana güvende hissettirdi.
Doğumu gerçekleştirecek bir kadının, doğum öncesi ihtiyacı olan en kıymetli şeydir psikolojik destek...

Kendinizi desteksiz bırakmayın ( ister eşiniz, ister anneniz ister doula’nız olsun)
Bedeninize ve bebeğinize güvenin.

Doğal doğumun korkunç olduğu söylentilerini unutun ve... 

Sevgiliyle kalın...

Ece Malek

​

​

​